تاثیر برنامه تمرینی ثبات بخشی پویای عصبی عضلانی بر آزمون غربالگری حرکات عملکردی

تمرینات ثبات بخشی پویای عصبی عضلانی (DNS) روشی جدید بر پایه حرکات بنیادی به منظور اصلاح برنامه حرکتی در سیستم عصبی مرکزی می باشد. بنابراین در تحقیق حاضر اثر تمرینات DNS بر آزمون غربالگری حرکات عملکردی (FMS) بررسی شد.

نمونه تحقیق شامل 34 دانشجوی دختر بود که به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. سن، قد و وزن گروه تجربی به ترتیب 68/0±8/18 سال، 63/5±4/160 سانتی متر و 41/14±4/61 کیلوگرم و در گروه شاهد 91/0±9/18 سال، 16/3±5/160 سانتی متر و 10/12±2/61 کیلوگرم بود. گروه شاهد تمرینات معمول آمادگی جسمانی و گروه تجربی پروتکل تمرینی DNS را 3 جلسه 50 دقیقه ای در هفته به مدت 6 هفته انجام دادند. FMS به عنوان پیش آزمون و پس آزمون اندازه گیری شد. جهت تحلیل داده ها از روش آماری ANOVA با اندازه های تکراری در سطح معنی داری 05/0 P≤ استفاده گردید.  

نتایج نشان داد که اثر تعاملی به نفع گروه تجربی (0001/0 = P، 42/250=(1و32) F) معنادار بود. همچنین اثر اصلی نوبت آزمون (0001/0 = P، 50/347 = (1و32) F) و اثر اصلی گروه (0001/0 =P، 45/16 = (1و32) F) معنادار شد.

یافته های ما موید آن است که احتمالا می توان از تمرین حرکات بنیادین برای بهبود حرکات عملکردی استفاده نمود. در حقیقت پیشرفت معنی دار گروه تجربی در FMS به تقویت الگوی حرکتی در نتیجه تمرینات DNS مربوط می شود.