تاثیر دو نوع تمرینات اصلاحی رایج و NASM بر زاویه Q داینامیک و حس وضعیت دانش آموزان دختر دارای ژنووالگوم

ژنووالگوم، منجر به ایجاد تغییراتی در ساختار و عملکرد عضلات اطراف زانو، حس عمقی، عملکرد عصبی - عضلانی و کنترل اندام تحتانی می شود. از این رو، هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تمرینات اصلاحی رایج و NASM بر زاویه Q داینامیک و حس وضعیت دانش آموزان دختر دارای ژنووالگوم بود.

45 نفر دانش آموز دختر 16-12 سال دارای ژنووالگوم، به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند و با همگن سازی به گروه تجربی یک (رایج) و گروه تجربی دو (NASM) و یک گروه کنترل تقسیم شدند. گروه های تجربی هشت هفته تحت تمرینات اصلاحی رایج و NASM قرار گرفتند. در پیش آزمون و پس آزمون، زاویه Q داینامیک و حس وضعیت مفصل زانو مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از آمار توصیفی، آزمون t همبسته، تحلیل واریانس و تست تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0 استفاده شد.

نتایج تحقیق حاضر نشان داد که تمرینات اصلاحی رایج و NASM در پس آزمون منجربه کاهش زاویه Q داینامیک شد ولی تفاوت معناداری بین سه گروه جود نداشت اما با مقایسه میانگین ها، در گروه NASM نسبت به رایج کاهش بیشتری مشاهده شد. همچنین، تاثیر هر دو نوع تمرین در پس آزمون بر حس وضعیت معنادار بود و بین سه گروه تفاوت معناداری وجود داشت که از نظر میانگین، فقط بین گروه NASM و کنترل تفاوت معنادار مشاهده شد.

با توجه به نتایج به دست آمده، هر دو نوع تمرین منجربه بهبود زاویه Q داینامیک و حس وضعیت شدند ولی تاثیر تمرینات اصلاحی NASM بیشتر بود. از این رو، توصیه می گردد در بهبود ژنووالگوم از هر دو نوع تمرین به ویژه تمرینات اصلاحی NASM استفاده شود