کنترل لرزه ای سازه ها با استفاده از میراگرهای سیال تنظیمی (TLD)، تطبیق پذیر با ارتفاع آب

میراگرهای سیال تنظیمی (TLD)، که امروزه بصورت گسترده ای مورد استقبال و استفاده قرار گرفته اند، با داشتن ساختاری ساده، عدم نیاز به منبع انرژی خارجی و هزینه های ناچیز ساخت و اجرا توانسته اند بطور موثری برای کاهش پاسخ های سازه ها در برابر نیروهای زلزله مورد استفاده واقع شوند. با تنظیم ارتفاع آب درون مخزن میراگر سیال تنظیمی بگونه ای که فرکانس ارتعاش سیال با فرکانس اصلی سازه یکسان شود می توان بالاترین راندمان را از این سیستم کنترلی انفعالی (غیرفعال) در کاهش پاسخ سازه ها بدست آورد. تلاش های زیادی انجام شده است که این نوع میراگر درهنگام شرایط عادی نیز بتواند کاربرد داشته و بعنوان منبع ذخیره ی آب ساختمان مورد استفاده واقع شود. اما در چنین شرایطی به دلیل متغیر بودن سطح آب مصرفی درون مخزن میراگر، دیگر لزوما راندمان آن درصورت وقوع زلزله بالا نخواهد بود. لذا هدف از ارایه این مقاله ارایه جزییات کامل تری از یک مدل بهبود یافته ی پیشنهادی بجای TLDهای متداول است که بتواند در ارتفاع های مختلف آب درون مخزن نیز دارای بهترین راندمان در کاهش پاسخ های سازه ای داشته باشد و قبلا برای نخستین بار توسط مولفین پیشنهاد شده است. بدین منظور با اعمال هفت گروه رکورد زلزله به مدل تحلیلی مورد مطالعه، راندمان این دو سیستم کنترلی با یکدیگر مقایسه شده است. نتایج  تحلیل های تاریخچه ی زمانی غیرخطی انجام شده بیانگر آن است که پاسخ های حداکثر ساختمان در سیستم کنترلی پیشنهادی در مقایسه با سیستم TLD متداول، برای ارتفاع های مختلف آب مخزن، کاهش قابل توجهی داشته و موثرتر بوده است.