اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب بر تعارضات و دلزدگی زناشویی در زوجین

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب بر کاهش تعارضات و دلزدگی زناشویی در زوجین بود.

روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری دو ماهه و جامعه آماری زوج های مراجعه کننده به مرکز مشاوره مهرآور شهر تهران در بازه زمانی تیر و مرداد 1397 بودند. از بین داوطلبان پس از غربالگری با پرسشنامه تعارضات زناشویی تجدید نظر شده ثنایی ذاکر (1379) و دلزدگی زناشویی پاینز (1996) 20 زوج انتخاب و به صورت تصادف 10 زوج در گروه آزمایش و 10 زوج در گروه گواه کاربندی شده اند. زوج های گروه آزمایش بسته درمانی دوبا، گراهام، بریتزمن و میناترا (2009) را در 6 جلسه 60 دقیقه ای یک بار در هفته به صورت گروهی دریافت و افراد گروه گواه در لیست انتظار قرار گرفتند. داده ها با استفاده از طرح تحلیل واریانس اندازه های مکرر تحلیل شد.

یافته ها:

 نتایج در سطح معناداری 05/0>P، حاکی از تاثیر مداخله زوج درمانی بر اساس نظریه انتخاب بر تعارض زناشویی (61/3= F) و دلزدگی زناشویی (31/4= F) و پایداری این تاثیر در مرحله پیگیری بود.

نتیجه گیری:

 با توجه به اینکه میزان صمیمیت به شکل گسترده ای بر کیفیت روابط زناشویی زوج ها اثرگذار است، مداخله غنی سازی زندگی زناشویی بر اساس نظریه انتخاب با اصلاح و افزایش تعامل ها بین زوج ها باعث افزایش صمیمیت و بهبود کیفیت روابط زناشویی آن ها می شود. از این رو توصیه می شود زوج درمانگران از این روش درمانی استفاده کنند.