بررسی سیستم ساختمان های بنایی و روشهای رفع ضعف لرزه ای

عملکرد لرزه ای در طراحی ساختمان های واقع در مناطق لرزه خیز موضوعی با اهمیت می باشد. یکی از پارامترهای مهم در طراحی سازه ها، شکل پذیری  Ductility می باشد؛ شکل پذیری نقش یک فیوز را در سازه ایفا می کند. شکل پذیری عضو باعث می شود که هنگام زلزله مقداری اتلاف نیروی زلزله ایجاد شود و همچنین کاهش آسیب برای یک عضو مقاوم (مثل دیوارها) که انتظار میرود در سازه بتواند ایستایی خود را در هر حالی حفظ نماید. وجود یک عضو شکل پذیر در سازه باعث می شود تا ساکنین ساختمان فرصت خروج از ساختمان را در هنگام زلزله داشته باشند که این همان انتظار  لرزه ایست که از سازه می رود یعنی سازه بدون هشدار عمل نکند و یک مرتبه فروریزش (Collapse) نکند. در ساختمانهای بنایی شکل پذیری بوسیله شنارژها و در اتصال سقف به شنارژهای افقی و قایم تامین میگردد لیکن اهمیت این اعضا را در ساختمانهای بنایی نشان میدهد. در ساختمان های بنایی پارامتر مقاومت بخصوص مقاومت برشی بسیار با اهمیت می باشد. در این تحقیق برای شناخت هرچه بیشتر مهندسین، به ارایه ضعف های لرزه ای ساختمان های بنایی در هنگام زلزله و روش های رفع آن در هنگام طراحی و اجرا (قبل از اینکه سازه خسارت ببیند و باعث خسارت های جانی شود و نیاز به بهسازی پیدا کند) و نیز تقویت سازه آسیب دیده پس از زلزله پرداخته شده است.