زمین شیمی و دما فشارسنجی سنگ های آتشفشان بزمان، مثالی از آتشفشان مناطق کوهزایی حاشیه فعال قاره

آتشفشان بزمان در کمان ماگمایی مکران چاغی در جنوب شرق ایران واقع شده است. مخروط این آتشفشان از روانه های آندزیتی، بازالتی، داسیتی، و ریوداسیتی همراه معادل های آذرآواری آن ها تشکیل شده است. این روانه ها ماهیت کالک آلکالن تا اندکی تولییتی و بافت های پورفیری، میکرولیتیک پورفیری، و هیالو پورفیری دارند و غالبا از کانی های پلاژیوکلاز، پیروکسن، الیوین، هورنبلند، بیوتیت، و کوارتز تشکیل شده اند. الگوی نمودارهای چندعنصری عادی سازی شده این سنگ ها نسبت به گوشته اولیه دارای غنی شدگی نسبی از عناصر LIL نسبت به عناصر HFS و بی هنجاری منفی در عناصر Ti و P هستند. همچنین الگوی توزیع عناصر خاکی کمیاب عادی سازی شده این سنگ ها نسبت به کندریت غنی شدگی نسبی از عناصر LRE نسبت به عناصر HRE با بی هنجاری منفی Eu نشان می دهند. نمودارهای تکتنوماگمایی حاکی از وابستگی سنگ های این آتشفشان به مناطق کوه زایی حاشیه فعال قاره است. داده های ریزپردازش الکترونی روی کانی های پیروکسن، پلاژیوکلاز، و هورنبلند نشان می دهد روانه های این آتشفشان در محیط های کوه زایی، شرایط نامتعادل با گریزندگی بالای اکسیژن، دمای 800 تا 1200 درجه سانتی گراد، و در فشار کمتر از 2 کیلوبار تشکیل شده اند. شواهد ژیوشیمیایی کانی ها و سنگ کل نشان می دهد آتشفشان بزمان وابسته به محیط های فرورانشی است و احتمالا حاصل فرورانش پوسته اقیانوسی هند به زیر صفحه ایران است.