تاثیر بیان زبانی معلم- و زبان آموز-محور در پاسخ به بازخورد اصلاحی مستقیم بر صحت دستوری نگارش زبان آموزان انگلیسی در ایران

این پژوهش با اتخاذ رویکردی مبتنی بر نظریه اجتماعی-فرهنگی به بررسی تاثیر بیان زبانی معلم- و زبان آموز-محور در پاسخ به بازخورد اصلاحی مستقیم بر صحت دستوری در فعالیت بازنگری یا ویرایش نگارش انشاء فراگیران زبان انگلیسی در ایران می پردازد. برای انجام تحقیق، 44 زبان آموز در سطح مبتدی بر اساس عملکردشان در آزمون تعیین سطح آکسفورد انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه بیان زبانی زبان آموز-محور، گروه بیان زبانی معلم-محور و گروه غیربیان زبانی قرار گرفتند. از زبان آموزان سه گروه درخواست شد تا یک انشاء بر اساس موضوع کتاب درسی خود به عنوان پیش آزمون بنویسند و سپس آن را به عنوان پس آزمون ویرایش کنند. در مدت چهارده جلسه دوره آموزش، بازخورد مستقیم در پاسخ به خطاهای نگارشی در اختیار زبان آموزان سه گروه قرار گرفت، با این تفاوت که از گروه بیان زبانی فراگیر-محور خواسته شد که درباره دلایل خطاهای خود بنویسند، در حالی که گروه بیان زبانی معلم -محور بازخورد اصلاحی کتبی از طریق معلم دریافت می کرد؛ گروه غیربیان زبانی، بدون فراهم کردن بیان زبانی، فقط بازخورد اصلاحی کتبی دریافت نمود. نتایج تحقیق با استفاده از تحلیل واریانس نشان داد که تفاوت معنی داری میان عملکرد گروه بیان زبانی فراگیر-محور و دو گروه دیگر در نمرات پس آزمون وجود دارد. در مقایسه، گروه بیان زبانی فراگیر-محور عملکرد موفق تری داشت. بنابراین، با توجه به یافته های این تحقیق، بازخورد اصلاحی کتبی همراه با بیان زبانی کتبی تاثیر معنی داری در پیشرفت صحت دستوری انشای زبان آموزان دارد.