بررسی رابطه ی باورهای هوشی و ارتباط پدر- فرزند با انگیزه پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان پسر

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی باورهای هوشی و ارتباط پدر- فرزند با انگیزه پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان پسر مقطع متوسطه ی دوم شهرستان شوشتر در یک پژوهش هم بستگی انجام شد. جامعه ی این پژوهش شامل کلیه ی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه ی دوم شهرستان شوشتر در سال تحصیلی 97-96 بود. 366 دانش آموز پسر بر اساس جدول نمونه گیری کرجسی و مورگان و با توجه به حجم جامعه (3323 نفر) به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. در این پژوهش دانش آموزان به پرسش نامه ی انگیزش پیشرفت (AMQ)، مقیاس نظریه تلویحی هوش (ITIS) و مقیاس ارتباط والد-فرزند (PCRI) پاسخ دادند. تحلیل داده ها با استفاده از روش های آماری ضریب هم بستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه و نرم افزار آماری 22-SPSS انجام گرفت. نتایج نشان داد که بین باور هوشی افزایشی و ارتباط پدر-فرزند با انگیزه پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان رابطه ی مثبت و معناداری وجود دارد و بین باور هوشی ذاتی و انگیزه پیشرفت تحصیلی رابطه وجود ندارد. همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که از میان متغیرهای پیش بین باور هوشی افزایشی و ارتباط پدر- فرزند به طور معناداری انگیزه ی پیشرفت تحصیلی را در دانش آموزان پیش بینی می کنند براساس نتایج، می توان نتیجه گرفت دانش آموزانی که به منعطف و افزایشی بودن هوش باور و ارتباط نزدیکی با پدرشان دارند، انگیزه پیشرفت تحصیلی بیشتری نیز دارند اما دانش آموزانی که باور به ذاتی بودن هوش دارند، لزوما انگیزه پیشرفت تحصیلی بیشتری ندارند.