توانایی روشهای مبتنی بر موجک در تشخیص عبور از موانع در مسیر حرکت انسان با استفاده از سنسورهای پوشیدنی

توانایی های حرکتی و کیفیت آن ها تاثیر مستقیم و بسزایی بر کیفیت زندگی دارند. برخورد با موانع هنگام راه رفتن امری غیرقابل اجتناب است و توانایی عبور کم خطر از روی آن ها معیاری از توانایی حرکت در افراد جامعه است. گیرکردن به موانع بهنگام عبور از روی آن ها یکی از شایع ترین علل سقوط بر زمین است که خود یکی از دلایل عمده بستری شدن و مرگ و میر ناشی از جراحت در سنین بالا  و بیماری پارکینسون است. الگوریتم هایی که برای پایش حرکت در افراد در معرض خطر سقوط مورداستفاده قرار می گیرند، برای بررسی تعداد و کیفیت عبور از روی موانع، نیاز به تشخیص اتوماتیک این اتفاق دارند. کارهای بسیار مختصری در زمینه این تشخیص اتوماتیک و فقط بر روی افراد سالم انجام شده است ولی ازلحاظ محاسباتی دارای الگوریتم های پیچیده ای می باشند. به علاوه موانعی که  در حرکات روزمره با آن برخورد می شود، دارای ارتفاع های متنوعی می باشند که نیاز به الگوریتم با توانایی های گسترده تری برای تشخیص دارند. در این مقاله روشی مبتنی بر تبدیل موجک پیوسته ارایه شده و عملکرد آن  در عبور از روی موانع کوتاه و بلند در  شرکت کنندگان سالم و همچنین در بیمار پارکینسون موردبررسی قرارگرفته است. میزان صحت تشخیص اتوماتیک عبور از روی موانع توسط الگوریتم پیشنهادی برای 19 شرکت کننده سالم 5/98 درصد و برای 12 شرکت کننده بیمار پارکینسون 6/90 درصد به دست آمد. حداکثر خطا در تشخیص زمان عبور هریک از پاها 1/0 ثانیه بوده و قابلیت خوبی در تفکیک ارتفاع موانع دارد.