طراحی و ارزیابی کارآیی روش های کاهش PAPR در لینک فروسوی سیستم های OFDM-NOMA بر پایه ارسال جزئی دنباله

ظهور تکنولوژی های جدید مانند اینترنت اشیاء و سیستم های جدید مخابرات و پخش بی سیم نیاز به نرخ داده بالاتر، اتصال گسترده، پوشش بهتر و بقیه بهبودها را دو چندان کرده است. سیستم ادغام تقسیم فرکانسی متعامد (OFDM) بر اساس دسترسی چندگانه غیرمتعامد (NOMA) یکی از روش های نویدبخش برای استفاده در لایه فیزیکی سیستم های مخابراتی جدید است. با استفاده از روش مدولاسیون تقسیم فرکانسی متعامد، تداخل بین سمبلی بوجود آمده به دلیل گستره تاخیرکانال بی سیم حدف و نرخ ارسال داده بالا قابل دسترسی می شود. از طرف دیگر، در روش دسترسی چندگانه غیرمتعامد با اشتراک گذاری منابع فرکانسی بین چندین کاربر، بهره وری طیفی سیستم افزایش می یابد. به همین دلیل، سیستم های ادغام تقسیم فرکانسی متعامد بر اساس دسترسی چندگانه غیرمتعامد می توانند نرخ داده را در سیستم های نوین مخابراتی به شکل قابل توجهی افزایش دهند.  نسبت بیشینه توان به میانگین توان (PAPR) بالا یکی از مشکلات اصلی سیستم های ادغام تقسیم فرکانسی متعامد است که باعث می شود تقویت کننده توان در ناحیه غیرخطی کار کند و کارآیی سیستم کاهش یابد. بدلیل خواص خاص سیستم های OFDM-NOMA، بیشتر روش های کاهش PAPR مناسب این سیستم ها نیستند. در این مقاله، عملکرد سه روش مختلف کاهش PAPR بر اساس روش ارسال جزیی دنباله (PTS) را برای استفاده در لینک فروسو سیستم OFDM-NOMA مورد مطالعه و بررسی قرار می دهیم. هر کدام از روش های پیشنهاد شده را به کمک بلوک دیاگرام های مربوطه توصیف می کنیم. در نهایت، مناسب ترین روش را از لحاظ پیچیدگی محاسباتی، کاهش PAPR و نرخ خطای بیت برای استفاده در لینک فروسو سیستم های OFDM-NOMA پیشنهاد می کنیم.