تحلیل روش های عقل عملی در اثبات امامت از نگاه علامه حلی با تاکید بر کتاب الفین

امامت به عنوان بنیادی ترین عقیده شیعه پیوسته در طول تاریخ حیات تشیع مورد بررسی متکلمان قرارگرفته است. علامه حلی برای اثبات آموزه ی امامت از دو روش عقلی و نقلی استفاده نموده که در این پژوهش بر روش عقلی ایشان تمرکز شده است.

اکتشاف و استخراج روش های عقل عملی است که علامه در اثبات آموزه ی امامت (و نه تبیین و تنظیم آن) با محوریت کتاب الفین بکار برده است.

این پژوهش با رویکرد توصیفی و اکتشافی به تبیین روش اثباتی علامه حلی در ضرورت وجود امامت پرداخته است.

علامه حلی در طریق محتوای استدلال که شامل عقل نظری و عقل عملی است در بخش عقل عملی از طریق قاعده لطف، برهان بیهودگی و عبث، قاعده دفع ضرر محتمل، قاعده قبح نقض غرض و قبح تکلیف بمالایطاق، ضرورت وجود امامت را اثبات نموده که هر کدام از آن ها به صورت مورد پژوهانه مورد تحلیل قرار گرفتند.