بررسی تاثیر روش های مختلف اصلاح شیمیایی و سطحی بر ویژگی های زغال های زیستی تهیه شده از نی و بقایای ذرت

در سال های اخیر استفاده از زغال زیستی اصلاح شده در حذف آلاینده های آلی و معدنی، به سازی خاک و تولید کودهای کندرها بر پایه زغال زیستی مورد توجه قرار گرفته است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر روش های مختلف اصلاح زغال زیستی بر ویژگی های فیزیکی و شیمیایی زغال های زیستی نی و بقایای ذرت انجام شد. بدین منظور، زغال های زیستی نی و بقایای ذرت تهیه شده در دمای 500 درجه سلسیوس به روش های شیمیایی (شامل اصلاح با کلرید آهن، کلرید منیزیم و کلرید کلسیم) و سطحی (شامل استفاده از اسید سولفوریک، اسید کلریدریک، پتاسیم هیدروکسید و سدیم هیدروکسید) اصلاح شد. سپس ویژگی های آن ها شامل عملکرد، آنالیز تقریبی، اسیدیته (pH)، هدایت الکتریکی (EC)، ظرفیت تبادل کاتیونی (CEC)، ظرفیت تبادل آنیونی (AEC) و سطح ویژه (SSA) اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که بیش ترین مقدار سطح ویژه، ظرفیت تبادل کاتیونی و ظرفیت تبادل آنیونی مربوط به تیمارهای زغال زیستی نی اصلاح شده با آهن (به ترتیب 94/217 مترمربع بر گرم، 43/111 و 13/22 سانتی مول بار بر کیلوگرم) و زغال زیستی ذرت اصلاح شده با منیزیم (به ترتیب، 83/210 مترمربع بر گرم، 40/137 و 93/16 سانتی مول بار بر کیلوگرم) بود. محتوای کربن و نسبت C/N در نمونه های تیمار شده با اسید، باز و نمک فلزات نسبت به نمونه های اولیه کاهش یافت. محتوای اکسیژن، نسبت O/C و H/C در تمامی تیمارها در اثر اصلاح شیمیایی و سطحی کاهش یافت. به طور کلی، نتایج این پژوهش نشان داد استفاده از روش های مختلف اصلاح زغال زیستی می تواند در بهینه سازی ویژگی های آن، با توجه به هدف از کاربرد آن، بسیار موثر باشد.