طراحی مدل صلاحیت سنجی رانندگان اتوبوس درون شهری تهران

صلاحیت سنجی رانندگان اصلی ترین عامل در ارتقای بهره وری و ایمنی ناوگان حمل ونقل عمومی اتوبوس درون شهری است. هدف این مطالعه ارایه مدل صلاحیت سنجی رانندگان اتوبوس درون شهری تهران است.

در این مقاله، از روش کیفی با نظریه داده بنیاد استفاده شد، این روش برای پژوهش هایی به کار می رود که پیشینه و دانش مدون در آن زمینه محدود است. تاکنون تحقیقی با روش کیفی در زمینه ارایه مدل صلاحیت ‏سنجی رانندگان اتوبوس رانی درون شهری تهران با رویکرد جامع، در داخل کشور انجام نشده است و نمونه مشابه ندارد و نتایج آن به عنوان اولین تحقیق به این شیوه، درکشور قابلیت اجرا خواهد داشت. به منظور گردآوری داده های موردنیاز از مصاحبه نیمه ساختاریافته عمیق استفاده شد. پس از بررسی سوابق علمی و تجربه خبرگان بخش حمل ونقل، 15 نفر از طریق حجم نمونه گیری هدفمند، انتخاب و از بین آن ها نظرات 10 نفر به علت رسیدن به اشباع نظری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: 

جمع بندی حاصل از این مراحل کدگذاری، به طراحی مدل بومی صلاحیت ‏سنجی منجر گردید. پردازش حاصل از کدگذاری ها به 77 کد در کدگذاری باز، 23 مفهوم در کدگذاری محوری و 17 مفهوم در کدگذاری منتج شد. روایی و پایایی تحقیق به صورت آماری تایید شد.

نتیجه گیری:

 چارچوب مفهومی صلاحیت سنجی رانندگان اتوبوس در ابعاد هفت گانه تحت عنوان مدل صلاحیت سنجی رانندگان اتوبوس درون شهری ترسیم شد. این ابعاد شامل صلاحیت عمومی، سلامت جسمی، سلامت روان شناختی، دانش رانندگی، مهارت رانندگی، مهارت ارتباطی و توانایی شناختی است.