پایش دمای سطح زمین و بررسی رابطه کاربری اراضی با دمای سطح با استفاده از تصاویر سنجنده OLI و ETM+ (مطالعه موردی: شهرستان های پارس آباد و اصلاندوز)

هدف اصلی از این تحقیق پایش دمای سطح زمین با استفاده از تصاویر ماهواره ای و رابطه ای که دمای سطحی می تواند با کاربری اراضی داشته باشد، می باشد. ابتدا به منظور بررسی تغییرات کاربری اراضی، نقشه طبقه بندی شده کاربری اراضی برای هر دو سال با استفاده از روش طبقه بندی شی گرا استخراج شد و سپس به منظور بررسی تغییرات کاربری اراضی نقشه تغییرات کاربری اراضی برای یک بازه زمانی 16 ساله (2018 - 2002) استخراج شد.نتایج نشان داد که رابطه قوی بین کاربری اراضی و دمای سطحی وجود دارد. مناطق با پوشش گیاهی بالا و مناطق آبی دارای درجه حرارت پایین بودند. خاک دارای بالاترین دما در هر دو سال است که دارای دمای 80/40 برای سال 2002 و دمای 29/42 برای سال 2018 می باشد. همچنین نکته قابل توجه درباره مناطق مسکونی این است که کاربری مسکونی از 51/34 در سال 2002 به 09/40 در سال 2018 افزایش پیدا کرده است که نشان دهنده این است که درسال 2018 با گسترش شهر نسبت به 18 سال قبل تمرکز حرارت نیز افزایش یافته است. کمترین دمای ثبت شده برای هر دو سال مربوط به مناطق آبی است با توجه به اینکه آب دارای ظرفیت گرمایی بالایی می باشد، دارای دمای سطحی کمتری نیز می باشد. همچنین نتایج به دست آمده نشان می دهد با افزایش مساحت کاربری های جنگل و کشاورزی آبی و همچنین با کاهش کاربریهای مرتع و کشاورزی دیم در بازه زمانی مورد مطالعه، دما همچنان روند افزایشی داشته است که میتوان این چنین استنباط کردکه هرچند نواحی دارای پوشش گیاهی متراکم به دلیل تبخیر و تعرق بیشتر دارای دمای سطحی کمتری نسبت به نواحی است که عاری از پوشش گیاهی هستند ولی نتوانسته اند به عنوان عامل تعدیل کننده دما در منطقه عمل کنند. بنابراین همبستگی معنی‎داری بین پوشش گیاهی و دمای سطح زمین وجود ندارد که عمدتا ناشی از مقدار کافی پوشش گیاهی است.