بررسی جایگاه پیاده راه در مرفولوژی شهری ازدیدگاه تعاملات اجتماعی (نمونه موردی: پیاده راه تربیت و پیاده راه ولیعصر تبریز)

میزان موفقیت فضاهای شهری با میزان استفاده از آن و حضور انسان و ارتباطی که میتواند با آن برقرار کند متناسب است آنچه امروزه در اغلب فضاهای شهری با آن روبه رو هستیم کاهش روابط انسان با محیط و نیز انسان با انسان است. در این تحقیق با توجه به نوع تعاملاتی که در فضاهای شهری حاکم است فضای پیاده راه ولیعصر و نیز پیاده راه تربیت واقع در تبریز به عنوان نمونه مورد مطالعاتی مد نظر قرار گرفته است و این پژوهش به دنبال ارزیابی میزان تعاملات اجتماعی در این دو پیاده راه و در نهایت تلاش بر ارایه راهکاری بهینه در این راستا است.طبقه بندی مولفه ها و استخراج شاخص ها با کمک چارچوب های نظری و نیز مصاحبه های عمیق در بطن موضوعی پژوهش با تکیه بر روش ساختارگرایی صورت گرفته است و و در نهایت به بررسی نرمال بودن زیر شاخص های ابعاد معناشناختی(خوانایی، عناصر انسان ساخت، پاکیزگی، عناصر طبیعی، بهره گیری از حواس) و تعاملات اجتماعی (توقعات عام، توقعات خاص، عملکردی، کالبدی، عینی، ذهنی، فضای شهری) پرداخته شده است و  سپس به کمک رگرسیون به ازمون فرضیات پرداخته شده است و در نهایت تمام  فرضیات مدنظر در پژوهش حاضر به کمک روش کلموروف اسمیرنف مورد ارزیابی قرار گرفته است و با کمک اعداد بدست آمده فرضیه های ارایه شده تایید میشود.