تحلیل نظم و امنیت گردشگری روستایی بر اساس شاخص های جغرافیایی (مورد مطالعه استان اصفهان)

گردشگری بخش مهمی از اقتصاد امروز محسوب می شود که توسعه آن نیازمند توجه به شاخص های مختلف از جمله امنیت است. برای اینکه گردشگری روستایی توسعه یابد، وابسته به این شاخص ساختاری است. شاخص امنیت در روستاهای گردشگری، سبب جذب توریست و پایدارسازی این مفهوم می شود. بخشی از نظم و امنیت گردشگری روستایی، ریشه در شاخص های جغرافیایی (اقلیم، توپوگرافی، جمعیت و...) دارد. در این تحقیق هدف، تحلیل نظم و امنیت گردشگری روستایی بر اساس برخی از این شاخص ها است. روش تحقیق به لحاظ ماهیت، توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر داده های اسنادی و مکانی است. در واقع داده های تحلیل نتیجه استخراج از آمارنامه ها و همچنین تهیه نقشه ها برای هر شاخص جغرافیایی در نرم افزار Arc GIS است. نتایج تحلیلی در نرم افزار Arc GIS نشان می دهد که شاخص های جغرافیایی اعم از توپوگرافی، اقلیم، پوشش اراضی، منابع آب، تراکم سکونتگاهی، توزیع جمعیت و وضعیت اقتصادی نواحی سه گانه استان (کوهستانی، دشتی و بیابانی) در نحوه و الگوی نظم و امنیت جهت توسعه گردشگری روستایی استان تاثیرگذار بوده است. هر کدام از این نواحی متناسب با همین ویژگی ها، الگوی برنامه ریزی نظم و امنیت خاصی برای گردشگری روستایی نیاز دارند. به نظر می رسد که چالش های مدیریتی نظم و امنیت گردشگری روستایی استان نه تنها به دلیل مسایل انسانی است؛ بلکه بیشتر ریشه در مسایل طبیعی و عدم مدیریت مناسب در این زمینه دارد.