تحلیل و اثربخشی درمان هیجان مدار بر امید به آینده و اعتماد فردی زنان مطلقه شهر شهرکرد

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان هیجانمداربر امید به آینده و اعتماد فردی زنان مطلقه شهر شهرکرد صورت پذیرفت. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان مطلقه مراجعه کننده به مراکز بهزیستی شهرستان شهرکرد درسال1396 هستند. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه گواه است. بدین منظور تعداد 28 نفر از زنان مطلقه مراجعه کننده به مراکز بهزیستی با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش،درمان مبتنی بر هیجان را در 8 جلسه یک و نیم ساعته به مدت دو ماه دریافت کرد، درحالی که گروه گواه این مداخله را دریافت نکرد. سپس پس آزمون بعد از یک ماه پیگیریبر روی هر دو گروه اجرا شد. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه امید به آینده میلر (1988) و پرسشنامه اعتماد بین فردی رم پل و هولمز (1986) است. تجزیه و تحلیل داده های حاصل از این پژوهش، توسط نرم افزار SPSS و روش های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس صورت گرفت. نتایج نشان داد که آموزش درمان هیجان مدار بر  امید به آینده و اعتماد فردی زنان مطلقه موثر بوده است و تاثیر این روش بعد از یک ماه همچنان پایدار بوده است(05/0<p).آموزش درمان هیجان مدار منجر به بهبود اعتماد بین فردی و امید به آینده زنان مطلقه شهر شهرکرد در مرحله پس آزمون و پیگیری شده است.