بررسی و مقایسه خودکارآمدی با گرایش به مصرف مواد مخدر در دانش آموزان تک والد و عادی شهرستان شهرکرد

اعتیاد به مواد مخدر یکی از بحران های پر مخاطره کشور ما است که تعداد زیادی از هموطنانمان را به دام انداخته است و هر ساله منابع عظیمی صرف آموزش، پیشگیری و درمان آن زمینه می شود. این پژوهش از نوع علی- مقایسه ای و با هدف مقایسه میزان خودکارامدی و ارتباط آن با گرایش به مصرف مواد مخدر در دانش آموزان تک والد و عادی شهرستان شهرکرد در سال 1393 انجام گرفت. برای انجام این پژوهش تعداد 70 نفر از نوجوانان 14 تا 17 سال تک والد که مشغول به تحصیل بودند به صورت تصادفی و 70 نفر هم از دانش آموزان عادی که از نظر سن و مقطع تحصیلی مانند گروه اول بودند انتخاب و با ابزار گرداوری داده ها که شامل پرسشنامه خودکارآمدی شرر و مقیاس آمادگی به اعتیاد وید و بوچر بود، پاسخ دادند. نتایج تجزیه تحلیل آماری داده ها که با استفاده ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t مستقل انجام شد نشان که بین خودکارآمدی و گرایش به مصرف مواد رابطه معکوس و معنی داری (89/0- =r) وجود دارد. همچنین دانش آموزان تک والد نسبت به دانش آموزان عادی از میزان خودکارآمدی پایین تری برخوردار بودند و از طرف دیگر گرایش آنها به سمت مصرف مواد مخدر زیاد تر از دانش آموزان عادی بود. بنابراین و با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش، توجه به کودکان و نوجوانان تک والد و بالا بردن میزان خودکارآمدی آنها عامل مهمی در دور کردن این نوجوانان از مصرف مواد مخدر است.