بررسی نقش احساس خشونت، در تعاملات خانواده ‎(مطالعه موردی شهر شهرکرد)

پژوهش حاضر، به بررسی نقش احساس خشونت در تعاملات خانواده‎ های شهر شهرکرد، می‎پردازد؛ هدف این پژوهش پاسخ دادن به سه سوال، 1) تعیین میزان احساس خشونت 2) تعیین میزان هر یک از تعاملات ارتباط کلامی، صمیمیت، اعتماد دوجانبه و تعهد زناشویی در خانواده 3) ترسیم ارتباط معنادار بین احساس خشونت و تعاملات ذکر شده، در خانواده ‎های جامعه مورد بررسی قرار داده است که یک بررسی پیمایشی و ابزار گردآوری داده‎ ها در آن، پرسشنامه است. جامعه آماری آن کلیه خانواده ‎های شهر شهرکرد هستند و حجم نمونه مقتضی براساس فرمول کوکران 384 نفر تعیین شده است. روش نمونه گیری، نمونه گیری طبقه بندی شده و تصادفی است. همچنین، با استفاده ،از نرم افزار SPSS، از آماره ‎های توصیفی و استنباطی ضریب همبستگی پیرسون، آزمون معناداریF، تحلیل مسیر و رگرسیون چند متغیره، استفاده شده است. بر اساس نتایج حاصل از روش‎های آماری مورد استفاده، میانگین خشونت، برابر با 735/2 است که در مقیاس 1 تا 5 ،در حد وسط وبالاتر، (در حد متوسط و بالاتر) هستند. شاخص ارتباط کلامی 517/2، صمیمیت 893/1، اعتماد دوجانبه 158/3 و تعهد زناشویی 193/3 است. همچنین میانگین متغیر مستقل تعامل، در خانواده 69/2 است. از بین 4 شاخص تعامل: میزان شاخص صمیمیت، در حد ضعیفی قرار دارد. میزان شاخص ارتباط کلامی، در مقیاس 1 تا 5 در حد متوسطی است. همچنین میزان دو شاخص، اعتماد دوجانبه و تعهد زناشویی از حد متوسط بالاتر است. بین خشونت و تعامل در خانواده، رابطه مستقیم و معکوس مشاهده شد به این معنا ؛که وقتی ،میزان احساس خشونت در بین افراد خانواده بیشتر شود، میزان تعامل در خانواده کمتر شد.