بررسی کاهش حجم پیاز بویایی به عنوان یک نشانگر زیستی بالقوه برای برخی از اختلالات عصبی - روانی: یک مرور روایی

پیاز بویایی یک ساختار مهم در بویایی است که در قسمت قدامی شکم مغز جلو قرار دارد. پیازهای بویایی زوج اطلاعات بو را از گیرنده های نورون بویایی به مناطق بالاتر مغز مربوط به پردازش بویایی منتقل می کنند. به دلیل ارتباط فیزیولوژیکی و آناتومیکی بین شبکه های بویایی و پردازش احساسات ، اختلال بویایی در برخی از اختلالات روانپزشکی مشاهده می شود. به عنوان مثال ، افراد مبتلا به بی خوابی مادرزادی علایم افسردگی را نشان می دهند. همچنین ، شواهد قوی نشان داده است که حجم پیاز بویایی می تواند وضعیت عملکرد سیستم بویایی را منعکس کند. با توجه به این همبستگی ، علاقه ای وجود دارد که بررسی شود آیا کاهش حجم پیاز بویایی می تواند پزشکان را در مورد برخی اختلالات عصبی و روانی هشدار دهد. اختلال روانپزشکی عصبی به عنوان یک نگرانی جهانی ، سومین علت اصلی سالهای زندگی سازگار با معلولیت جهانی است. امروزه اختلالات روانی معمولا با علایم رفتاری تشخیص داده می شوند. پیشرفت تدریجی اختلالات روانی و تاخیر در بروز علایم رفتاری اهمیت نشانگرهای زیستی عینی را افزایش داده است. نشانگرهای زیستی عینی می توانند با افزایش دقت تشخیص و پیش آگهی ، درمان را بهبود بخشند. فرض بر این است که کاهش حجم پیاز بویایی می تواند چنین نشانگر زیستی باشد. در این مقاله ، مطالعات انجام شده برای ارزیابی فرضیه افسردگی ، آلزایمر ، پارکینسون ، میگرن و مولتیپل اسکلروزیس را بررسی کردیم.