اثربخشی طرحواره درمانی بر اجتناب شناختی دانش آموزان دختر دارای طرحواره های ناسازگار اولیه

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر اجتناب شناختی دانش آموزان دختر دارای طرحواره های ناسازگار اولیه انجام گرفت. این پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه است. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه دارای طرحواره های ناسازگار اولیه شهر اصفهان در سال تحصیلی 1398-1399 است. در این پژوهش، 30 دانش آموز دختر دارای طرحواره های ناسازگار اولیه، با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند (هر گروه 15 نوجوان). گروه آزمایش مداخله طرحواره درمانی (صیادی و همکاران، 1396) را طی یک ماه در 8 جلسه 75 دقیقه ای دریافت کردند. در این بین، در گروه آزمایش دو نفر و در گروه گواه سه نفر ریزش داشتند. پرسشنامه های مورداستفاده در این پژوهش، شامل پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه (EMSQ) و پرسشنامه اجتناب شناختی (CAQ) است. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر به وسیله نرم افزار آماری SPSS 23 تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد طرحواره درمانی بر اجتناب شناختی نوجوانان دختر دارای طرحواره های ناسازگار اولیه تاثیر معنادار دارد (001/0<p). براساس یافته های پژوهش حاضر، می توان نتیجه گرفت که طرحواره درمانی با بهره گیری از تکنیک آموزش شناختی، مبارزه با طرحواره ها در سطح هیجانی و آموزش شیوه های بهنجار سبک های مقابله ای می تواند به عنوان یک درمان کارآمد به منظور کاهش اجتناب شناختی نوجوانان دختر دارای طرحواره های ناسازگار اولیه مورد استفاده گیرد.