نقش کیفیت زندگی، سازش یافتگی و بخشایشگری در پیش بینی رضایت زناشویی مادران کودکان آهسته گام

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش کیفیت زندگی، سازش یافتگی و بخشایشگری در پیش بینی رضایت زناشویی مادران دارای کودکان آهسته گام است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه مادران کودکان دختر و پسر با نارسایی هوشی شهر تهران تشکیل می دهند که فرزند آن ها در مدارس استثنایی شهر تهران در سال تحصیلی 1397-1398 مشغول به تحصیل بوده اند. از این تعداد، 200 نفر از دو مدرسه استثنایی دخترانه (110 نفر) و پسرانه (90 نفر) با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه های رضایتمندی زناشویی انریچ (1989)، مقیاس کیفیت زندگی سازمان جهانی (1998) پرسشنامه بخشش در خانواده پولارد، اندرسون، اندرسون و جنینگز (1998) و پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل (1961) استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها، از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیری استفاده شد. نتایج آزمون همبستگی نشان داد رضایت زناشویی با مولفه های بخشایشگری، کیفیت زندگی و سازش یافتگی رابطه مثبت معنی دار دارد (01/0>p). همچنین بین مولفه های بخشایشگری و کیفیت زندگی و سازگاری رابطه مثبت معنی دار وجود دارد (01/0>p). فقط برای بخشایشگری و رضایت زناشویی با مولفه سازگاری تندرستی، رابطه معنی داری به دست نیامد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد سازش یافتگی و بخشایشگری نقش مثبت و معنی داری در پیش بینی رضایت زناشویی مادران دارای کودکان آهسته گام دارند. این دو متغیر روی هم رفته 27 درصد واریانس متغیر رضایت زناشویی را پیش بینی می کنند (01/0>p). بنا بر یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت بخشش و سازش یافتگی می تواند نقش موثری در افزایش رضایت زناشویی زنان داشته باشد.