سهم گرایانه نویسی در مکتب پایاییسم

زنانه نویسی و مردانه نویسی هر دو شکلی از زبان هستند ، انسان چه مرد باشد چه زن در درون خود دارای یک ذات زنانه «آنیما» و یک ذات مردانه «آنیموس» است این دو در وجود انسان با یکدیگر کشمکش دارند گاه یکی از آنان بر دیگری غلبه می یابد و گاه هر دو در یک تعادل ذاتی در درون فرد به آرامش می رسند . هرگاه در اثری غلبه با ذات مردانه آدمی باشد آن اثر بعنوان ژانر مردانه نویسی شناخته می شود و برعکس در آثاری با غلبه ذات زنانه آن اثر دارای ژانر زنانه نویسی شناخته می شود . در این مقاله سعی بر پرداختن به این موضوع است که این دو نوع نوشتار از هم دارای سهم هستند و گاه با هم شباهت یا تفاوت یا هم پوشانی دارند. از طرفی فمینیست ها که بر برابری زن و مرد در تمام ابعاد اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و غیره تکیه دارند معتقدند در تعاریف مردانه، زنان نادیده گرفته شده اند و باید به جامعه زنان از این پس توجه ویژه شود . شناخت محورهای زنانه نویسی و ذکر کامل ویژگی های آنها تا حد خاصی امکان پذیر است یا شاید با گذشت زمان بیشتری به این ویژگیها بطور کامل بتوان دست یافت زیرا زنانه نویسی و مردانه نویسی با وجود تفاوتها، شباهتهایی نیز دارند یعنی می توان مختصات زنانه نویسی را در مردانه نوی سی و به عکس یافت. «پایا» به معنای ماندگار آمده است و «ایسم» هم ایسم مکتبی است . کلیدواژه پایایسم دارای الف مشترک است و به شیوه تلفظ روان آن در زبان، نوشتار یافته است. در نگرش پایاجنسیت در مکتب پایاییسم در نوشتار سعی بر این است که متکی بر سهم گرایی اثری نوشت ه شود . در این مکتب توجه صرف به زنانه نویسی یا مردانه نویسی نیست بلکه با تاکید بر سهم گرایی زن و مرد آنها در مرحله ای از شناخت از هم قرار می گیرند که با همراهی زن و مرد و سهم آنان از هم توجه شود . یعنی در تفکر پایاجنسیت به جای توجه به دغدغه زنان و مردان به دغدغه های جامعه زنانه و دغدغه های جامعه مردانه پرداخته می شود.