سنجش و ارزیابی ابعاد سرزندگی در انواع فضاهای عمومی کلانشهرتبریز

با توسعه شهرنشینی و تراکم شهری، نیاز به برنامه ریزی و طراحی فضاهای عمومی برای تشویق ساکنین برای استفاده مناسب از این نوع فضاها بیش از پیش ضرورت دارد. هدف تحقیق سنجش و ارزیابی ابعاد سرزندگی در انواع فضاهای عمومی کلانشهرتبریز می باشد. این تحقیق به لحاظ ماهیت از نوع کاربردی بوده و از لحاظ روش، پیمایشی می باشد. ابزار سنجش، پرسشنامه بوده است. جامعه آماری پژوهش بازدیدکنندگان از فضاهای عمومی شهر تبریز می باشد؛ که حجم نمونه ی پژوهش شامل 245 نفر است که به روش نمونه گیری در دسترس از بین بازدیدکنندگان از سه طبقه فضای عمومی شهر تبریزانتخاب گردیدند. ضریب آلفای کرونباخ به دست آمده (868/0) در سطح قابل قبولی بوده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) و آزمون فریدمن استفاده شده است. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد به غیر از «سرزندگی فرهنگی» میزان «سرزندگی اجتماعی»، «سرزندگی اقتصادی» و «سرزندگی کالبدی» در هر سه طبقه فضاهای عمومی تفاوت معناداری دارد. به طوریکه در بین فضاهای عمومی مورد بررسی، از نظر سرزندگی اجتماعی «فضاهای عمومی فعال از گذشته تاکنون» دارای بیشترین میزان و «فضاهای عمومی فعال درگذشته» دارای کمترین میزان است. ازنظر سرزندگی اقتصادی «فضاهای عمومی فعال از گذشته تاکنون» دارای بیشترین میزان و «فضاهای عمومی فعال درگذشته» دارای کمترین میزان و از نظر سرزندگی کالبدی فضاهای عمومی فعال از گذشته تاکنون» دارای بیشترین میزان و «فضاهای عمومی فعال درگذشته» دارای کمترین میزان است. همچنین با اطمینان 99 درصد می توان بیان کرد چهارمولفه سرزندگی در سطح برابری نیستند؛ به طوریکه «سرزندگی کالبدی» دارای بیشترین رضایت می باشد.