بررسی تطبیقی میزان مشارکت های مردمی در اسکان های غیررسمی و برنامه ریزی شده شهری (نمونه موردی: کوی دادگستری و محله ملازینال تبریز)

تجربیات جهانی نشان می دهد که از دهه 1980 میلادی به بعد در برنامه های توسعه شهری توجه فزاینده ای به رویکرد مشارکتی صورت گرفته است. تا جایی که در حال حاضر مشارکت شهری رمز موفقیت پروژه توسعه شهری و هم چنین یکی از معیارهای ارزیابی عملکرد نظام مدیریت شهری و ارکان آن (شهرداری ها و شورای شهر) است. مشارکت مردم در روند توسعه از چنان اعتباری برخوردار است که توسعه را معادل مشارکت دانسته اند. مشارکت یکی از مفاهیم عمده و اصلی توسعه پایدار به شمار می رود، از این رو مدیران شهری همواره سعی کرده اند تا با جلب مشارکت مردمی به اهداف خود در زمینه مدیریت بهینه شهر به ویژه در حاشیه شهرها به بهترین نحو ممکن نایل آیند. با توجه به اهمیت مشارکت مردم در مدیریت مطلوب شهر، هدف از انجام این پژوهش، بررسی تطبیقی میزان مشارکت های مردمی در اسکان های غیررسمی و برنامه ریزی شده (نمونه موردی: کوی دادگستری و محله ملازینال) می باشد، که در اجرای این هدف، از روش تحقیق توصیفی تحلیلی و پیمایشی استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش، شهروندان کوی دادگستری و محله ملازینال می باشند که بر اساس فرمول کوکران نمونه ای به تعداد 385 نفر سرپرست خانوار از دو محله ی شهر تبریز به صورت تصادفی انتخاب و اطلاعات به روش اسنادی و میدانی گردآوری شده است و از نرم افزار SPSS جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید. در این پژوهش جهت تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از آزمون آماری One-Sample Test، ضریب همبستگی پیرسن و رگرسیون برای آزمون فرضیات تحقیق استفاده شده است. نتایج حاصل از یافته های تحقیق حاکی از آن است که هر چه میزان سکونت ساکنین در یک محله بیشتر باشد، آن محله از نظر سابقه و قدمت از اهمیت بیشتری برخوردار است و نیز تعلق خاطر و احساس مسیولیت ساکنین محله نسبت به محل سکونت شان بیشتر می باشد. هم چنین هرچه احساس تعلق اجتماعی شهروندان بیشتر باشد، میزان مشارکت آن ها در مدیریت شهری به همان اندازه بیشتر می شود.