الزامات و پیش بینی های حقوق بین الملل برای استقرار مهاجران اقلیمی در مقصد

در کتب معتبر آمده که انسان تعهد وفاداری به خالق را برای لحظه ای فراموش کرد و بهشت را که مکانی نورانی و قرب رحمت خداوند بود از دست داد و سفر هبوط را در پیش گرفت اما خالق مهربان او را بخشید و در سرزمینی پاک و دست نخورده ای جای داد و به آوارگی او راضی نشد. اما اکنون به دلایل گوناگون برخی از ملل جهان سرزمین خود را ترک کرده و به صورت بی خانمان در سراسر قاره ها در حال حرکت اندکه مهاجرت به دلیل تغییرات جهانی آب وهوا از بارزترین مصادیق افزایش مهاجرت های گروهی می باشد و اسکان مجدد آن ها به یک چالش بین المللی مبدل شده است. هدف از این تحقیق آشنایی با معضل مهاجرت های اقلیمی و ارزیابی کارکرد مقررات حقوق بین الملل در اسکان مجدد پناهجویان اقلیمی است. متدلوژی به کار رفته در این تحقیق روش اسنادی و الگوهای تحلیل ثانوی بوده و در پایان مباحث با استمساک از دستاوردهای موجود، کارآمدی اجرای این تدابیر با روش امکان سنجی مورد قضاوت قرار خواهد گرفت. در نهایت نتایج به دست آمده ثابت می کند که کشورهای جهان و جامعه بین المللی باید به موضوع اسکان مجدد مهاجران اقلیمی به عنوان یک فرصت و نه یک تهدید نگریسته و از رهیافت های حقوقی ملایم تری در مقایسه با دیگر پناهجویان بهره گیرند تا از رشد تصاعدی میزان آوارگان و مهاجران زیست محیطی و بلاتکلیفی حقوقی و عملی آن ها جلوگیری کند.