ارتقا نشاط اجتماعی با رویکرد اجتماع محور در سکونتگاه های غیررسمی (نمونه موردی: محله کشتارگاه-ارومیه)

مقدمه و هدف پژوهش: هدف اصلی این پژوهش، شناسایی رابطه میان متغیرهای توصیفی و نشاط اجتماعی در سکونتگاه های غیررسمی می باشد که در نهایت در راستای ارتقا نشاط اجتماعی با رویکرد اجتماع محور و با استفاده از پتانسیل های محله ای و فرامحله ای به ارایه راهبردهای پیشنهادی می پردازد.
روش پژوهش: روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی-تحلیلی می باشد. مطالب مورد استفاده به دو صورت برداشت اسنادی و میدانی گردآوری شده است. ابزار گردآوری داده ها به چند صورت: مشاهده، پرسشنامه، مصاحبه و فیش برداری می باشد. جامعه آماری پژوهش، ساکنین محله کشتارگاه بوده و براساس فرمول کوکران حجم نمونه 372 نفر بدست می آید. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دو صورت کمی و کیفی انجام گرفته است. در بعد کمی از روش های آماری و در بعد کیفی، نتایج حاصل از بررسی های آماری و پرسش نامه ها تجزیه و تحلیل می گردد.
یافته ها: با توجه به آزمون اسپیرمن و یومن-ویتنی نتایج این پژوهش نشانگر وجود رابطه متوسط مستقیم بین متغیرهای وضعیت تاهل، میزان تحصیلات، وضعیت اشتغال، میزان درآمد و نشاط اجتماعی بوده و میان سن و نشاط اجتماعی نیز رابطه کم عکس برقرار است همچنین با توجه به مقدار میانگین رتبه ای، زنان نسبت به مردان دارای نشاط اجتماعی بالاتری هستند.

در راستای توانمندسازی و ارتقای نشاط اجتماعی براساس پتانسیل ها، دارایی های محله و رویکرد اجتماع محور در محله کشتارگاه چهار نوع راهبرد: راهبردهای تهاجمی، تنوع، بازنگری، تدافعی تدوین و برای محله ارایه گردیده است.