توسعه راهبردی محلات شهری (مورد مطالعه: منطقه 11 کلانشهر تهران)

شاخص ترین ویژگی شهرهای بزرگ ساختار پیچیده آن هاست. فقر شهری نیز یکی از پدیده های پیچیده است که طی چند دهه اخیر در مراکز شهری، مهم ترین معضل شهری محسوب می شود و به واسطه آثار سوء و جلوگیری از گسترش آن، شناخت دقیق پهنه های فقر در شهرها را طلب می کند.این پژوهش پس از شناسایی پهنه های فضایی فقر شهری در محلات عرفی منطقه 11 شهر تهران ؛زمینه را برای برنامه ریزان و مدیران شهری در تصمیم گیری های مربوط به کاهش مشکلات و محرومیت در محلات شهری، فراهم می کند که درنهایت این امر به برنامه ریزی راهبردی توسعه در محله هدف برنامه ریزی امیریه منتهی شد.

 این تحقیق ازنظر هدف رویکردی کاربردی را در پیش گرفته و ازنظر روش تحلیلی- تجویزی است که پس از توضیح مفهوم فقر، فقر شهری، گستره های فقر و خصیصه های آن به روش کتابخانه ای به کمک داده های بلوک های آماری سال 1390 با محاسبه 27 شاخص در قالب چهار بعد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و کالبدی به شناخت و تحلیل پراکندگی فقرشهری در محلات عرفی منطقه 11 تهران اقدام شده است و درنهایت به برنامه ریزی توسعه آتی محله هدف برنامه ریزی با استفاده از تکنیک آیدا می پردازد.

 یافته های سطح بندی محلات بر اساس تکنیک تاپسیس بیانگر آن است که محلات (فلسطین، هلال احمر، خرمشهر، جمال زاده، اسکندری، امیریه) به عنوان محلات دارای فقر شهری و بسیار نامطلوب و محلات (شیخ هادی، پارک رازی، آذربایجان، قلمستان، مخصوصی، عباسی) جزء محلات مطلوب شناخته شدند.

نتیجه پژوهش حاکی از آن است که محله مسیله دار امیریه در ابعاد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و کالبدی نسبت به سایرین شرایط نامساعدتری دارد به دلیل مزایای قدمت و اصالت محله و همچنین معایب استقرار در محدوده بافت فرسوده شهری و راهبردها و سیاست های خاصی برای توسعه این محله ارایه شده است