سعدیا گائون و رویکرد معتزلی او در تفسیر و کلام

از میراث متکلمان معتزلی برجای گذاشتن روشی خاص در اثبات ادعاهای کلامی-تفسیری است. ازمشخصه های بارز این روش توجه به عقل به معنای جواز استفاده از صنایع بلاغی مثل مجاز و تاویل در بیان آموزه های کلامی و در تفسیر قرآن است. با فرض این که استفاده از این روش مختص متکلمان مسلمان معتزلی نبوده و پاره ای از متکلمان یهودی و مسیحی قبل و بعد از آنان نیز به این شیوه تمسک جسته اند، این مقاله در صدد است با تمرکز بر بحث صفات الهی و ارایه ی نمونه هایی ازتفسیر کتاب مقدس نشان دهد که سعدیا، متکلم یهودی (متوفی 942/341) روشی مشابه معتزلیان  مسلمان داشته است و م یتوان به او لقب معتزلی داد. او نیز با رو آوردن به جنبه های بلاغی، مفاهیم متشابه در عهد عتیق را تفسیر کرد و در برابر اشکالات رقیبان کلامی خود، مسیحیان، به دفاع ازالهیات یهودی پرداخت.