پایش میزان جابه جایی ارتفاعی پادگانه های دریایی در سواحل مکران (کنارک تا کلات)

پادگانه های دریایی مجموعه ای از عوارض تکتونیکی در ایران هستند و در طول سواحل دریای عمان از جاسک تا گواتر امتداد دارند. این پادگانه ها پیوسته در حال بالا آمدن اند و این امر بر مورفولوژی آن ها تاثیر زیادی گذاشته است و نمود بارز آن را می توان شکل گیری پرتگاه های مارنی ماسه سنگی در این مناطق دانست. اما یکی از سوالات مهم در بررسی این پادگانه ها، برآورد میزان برخاستگی این پادگانه ها در بخش های مختلف آن است. هدف از این تحقیق بررسی و برآورد تغییرات ارتفاعی پادگانه های دریایی منطقه کنارک تا کلات با استفاده از تصاویر ماهواره ای، تکنیک تداخل سنجی راداری و همچنین بررسی تاثیر آن بر مورفولوژی این پادگانه ها بود. در این تحقیق از تصاویر ماهواره ای رادار ENVISAT در بازه زمانی 2003 تا 2010 و از آنالیز سری زمانی SBAS برای تحلیل میزان جابه جایی و تغییرات ارتفاع پادگانه های دریایی کنارک، گوردیم، تنگ و کلات استفاده شد. نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر آن است که میزان برخاستگی سواحل در پادگانه های منطقه مورد مطالعه یکسان نیست و میانگین میزان برخاستگی از 25/0 میلی متر در سال در پادگانه کنارک در شرق منطقه مورد مطالعه به سمت غرب تا 7/0 میلی متر در سال در پادگانه کلات افزایش می یابد. در بخش هایی از پادگانه های دریایی، هم زمان با برخاستگی، فرونشست هایی مشاهده می شود که دلیل آن را می توان شکل گیری گسلش های نرمال در این منطقه و فرونشینی سطح پادگانه ها دانست. این برخاستگی ها و فرونشست ها بر مورفولوژی پادگانه های دریایی تاثیر گذاشته و اشکال ژیومورفولوژی همانند پرتگاه های مارنی ماسه سنگی متعدد را در این منطقه به وجود آورده است. علاوه بر آن بررسی ها نشان می دهد بالاترین سطوح ارتفاعی در پادگانه های دریایی منطبق بر مناطقی است که میزان برخاستگی آن ها بیشتر از سایر نقاط است.