ارزیابی تغییرات سواحل جنوبی استان خوزستان با استفاده از مدل LCM

خطوط ساحلی از مناطقی هستند که حساسیت بالایی در برابر فرسایش و رسوب‏گذاری دارند. خطوط ساحلی همواره مورد توجه کاربری ‏های انسانی قرار دارند. ولی با توجه به پتانسیل تغییرپذیری بالایی که دارند در معرض مخاطرات هستند. از مخاطرات رایج مناطق ساحلی پس روی و پیش روی خطوط ساحلی است. با توجه به اهمیت موضوع، در این پژوهش به بررسی تغییرات خطوط ساحلی جنوب استان خوزستان پرداخته شد. در این پژوهش به منظور دستیابی به اهداف مورد نظر از مدل رقومی ارتفاعی 30 متر SRTM، تصاویر ماهواره لندست، نقشه‏ های توپوگرافی 1:50000، و نقشه‏ های زمین‏ شناسی 1:100000 به عنوان داده‏ های تحقیق استفاده شد. ابزار مورد استفاده Arc GIS‏، ENVI، IDRISI بود. روش کار در این تحقیق به این صورت بود که ابتدا تصاویر ماهواره لندست سال‏های 1990، 2000، 2010، 2020 تهیه و پیش‏پردازش‏های لازم بر آن ها انجام گرفت. پس از آن نقشه ‏‏های پوشش زمین طی دوره‏های زمانی مورد مطالعه تهیه شد. سپس با استفاده از مدل LCM روند تغییرات خط ساحلی منطقه ارزیابی شد. بر اساس نتایج حاصله، خط ساحلی جنوب خوزستان با تغییرات زیادی مواجه شده است؛ طوری که طی سال‏های 1990 تا 2020 حدود 707 کیلومتر مربع از خشکی‏های منطقه مورد مطالعه به پهنه آبی تبدیل شده که عمدتا مربوط به فرسایش نوارهای ماسه ‏ای و همچنین پیش‏روی دریا بوده است. همچنین، در این دوره حدود 5/14 کیلومتر مربع از پهنه آبی به خشکی تبدیل شده است.