تبیین علی پرخاشگری پنهان زناشویی در زنان: نقش احساس گناه و خودشفقت ورزی

هدف پژوهش حاضر تبیین علی پرخاشگری پنهان زناشویی در زنان با نقش واسطه ای احساس گناه  و خودشفقت ورزی بود. روش پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش گرداوری اطلاعات توصیفی با روش همبستگی بود. در پژوهش هایی که هدف، آزمودن مدل خاصی از پیش بینی بین متغیرهاست، از مدل معادلات ساختاری استفاده می شود.  جامعه آماری پژوهش زنان متاهل شاغل در سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران در شهر تهران بود. در این پژوهش از روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای استفاده و تعداد 150 زن متاهل به صورت تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب و به پرخاشگری ارتباطی پنهان زناشویی، نلسون و کارول (2006)، خودشفقت ورزی ریس (2011) و عاطفه خودآگاه تانجنی، واگنر و گومز (1989) پاسخ دادند. برای تحلیل از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که بین خودشفقت ورزی بر احساس گناه (49/0-= β, 01/0=P) بین خودشفقت ورزی بر پرخاشگری پنهان ارتباطی زناشویی (32/0= β, 01/0=P) و تاثیر خودشفقت ورزی بر پرخاشگری پنهان ارتباطی زناشویی با میانجی گری احساس گناه (16/0= β, 01/0=P) رابطه معناداری دارد. با توجه به نتایج به دست آمده احساس گناه می تواند بین پرخاشگری پنهان ارتباطی  زناشویی و خودشفقت ورزی در زنان متاهل نقش میانجی داشته باشد.