رابطه بین خوش بینی، امیدواری و معنویت با شدت علائم بیماری در زنان مبتلا به سرطان پستان شهر تهران

هدف پژوهش تعیین میزان رابطه خوش بینی، امیدواری و معنویت بر شدت علایم سرطان پستان بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و جامعه مورد پژوهش کلیه بیماران مبتلا به سرطان پستان شهر تهران در سال 1396 به تعداد 3722 نفر بود که به بیمارستان های شهر تهران مراجعه نموده بودندکه بر اساس روش استیون (2002) تعداد 75 زن که حجم نمونه با استفاده از اصل جیمز استیونس (2002) که تعداد حجم نمونه مناسب را به صورت بازه q15>n>q5 در نظر می گیرد و در آن  qتعداد سوال های پرسشنامه و n حجم نمونه است، حداقل 75 نفر از بیماران مبتلا به سرطان پستان برآورد شد که از طریق روش نمونه گیری دردسترس، انتخاب شدند. پرسشنامه های خوش بینی شییر و کارور (1985)، امید اشنایدر، هاریس، اندرسون، هولران، ایرونیک و همکاران (1991)، معنویت پارسیان و دونینگ (2009) و همچنین بررسی شدت علایم سرطان پستان از طریق غربالگری بالینی تکمیل شد. داده ها با استفاده  از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد.  نتایج نشان داد که ضریب رگرسیون گام به گام شدت علایم سرطان پستان با معنویت (40/0 =β، 001/0 =P)،  خوش بینی (28/0 =β، 001/0=P) و امیدواری (20/0 =β، 025/0 =P) منفی است.  با توجه به اهمیت خوش بینی و امیدواری و همچنین معنویت در بیماران مبتلا به سرطان، لازم است که دوره ها و کارگاه های آموزشی در مراکز درمانی در رابطه با افزایش خوش بینی و امیدواری به درمان و نیز ایجاد و پرورش معنویت در بیماران برگزار شود.