بررسی جایگاه شهرهای کوچک مرزی در نظام سلسله مراتبی شهری (نمونه موردی شهرستان سردشت)

توجه به شهرهای کوچک در برنامه ریزی های توسعه از دهه 1970 مورد عنایت قرار گرفت. در واقع توجه به شهرهای کوچک به دلیل ناکامی رویکردهای قبلی توسعه می باشد. رویکردهایی که اجرای آنها سبب بروز مسایل حادی از حیث اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فضایی در بیشتر کشورهای در حال توسعه گردید. شهرهای کوچک در ایران به عنوان مکان مرکزی بیشترین روابط را با حوزه نفوذ روستاییشان دارند. نقش این شهرها نه تنها به مراکز توزیع خدمات و بازار فروش محصولات کشاورزی موجب پویایی بخش روستایی می شود، بلکه عاملی در تجاری شدن بخش کشاورزی در حوزه های روستایی نیز هست.  هدف این پژوهش تحلیلی بر جایگاه شهرهای کوچک مرزی در نظام سلسله مراتب شهری استان آذربایجان غربی می باشد.  این تحقیق که با روش توصیفی- تحلیلی و با تکیه بر یافته های کتابخانه ای تهیه شده و در پی آن است که روند جمعیت شهر سردشت را در توسعه منطقه ای با دیگر شهرهای استان با استفاده از مدل اندازه - مرتبه در سلسله مراتب شهری نشان دهد. یافته های تحقیق بیانگر آن است که شبکه شهری منطقه تا حدود زیادی با عدم تعادل جمعیتی روبه رو می باشد؛ و با شهر نخست شهر رابطه نامتعادل وجود دارد؛ و در این راستا باید توجه ویژه به شهرهای کوچک و میانی در برنامه ریزی آینده در نظر بگیریم تا به یک توازن و تعادل در منطقه برسد .