تاثیر کلات های زیست تخریب پذیرMGDA و EDDS بر استخراج گیاهی کروم توسط وتیور گراس در خاک های آلوده به کرومات

استفاده تلفیقی از کلات های شیمیایی در کنار کاشت گیاهان بیش انباشتگر،  به عنوان یک روش موثر در افزایش کارایی استخراج فلزات سنگین و کمک به اصلاح خاک های آلوده، متداول است. وتیور به عنوان یک گیاه مقاوم به تنش شوری، خشکی و غلظت بالای فلزات سنگین شناخته شده است. اخیرا استفاده از کلات های زیست تخریب پذیر در پالایش خاک از فلزات سنگین مد نظر پژوهشگران قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر سطوح مختلف کلات های زیست تخریب پذیر اتیلن دی آمین دی سوکسینیک اسید (EDDS)  و متیل گلایسین دی استیک اسید (MGDA) در چهار سطح (0، 1، 2و 4 میلی مول در کیلوگرم خاک) بر افزایش میزان استخراج کروم 6 ظرفیتی در چهار سطح آلودگی خاک (.، 100، 200 و 400میلی گرم در کیلوگرم خاک) توسط گونه وتیور (Chyrsopogon zizanioides L.)  انجام شد. استفاده از کلات MGDA با غلظت 4 میلی مول در غلظت های 0، 100، 200 و 400  میلی گرم در کیلوگرم، به ترتیب نسبت جذب کروم ریشه را 62/1، 0/2، 48/1 و 5/2 برابر و در کلات EDDS به ترتیب 5/1، 7/2، 25/2 و 9/2 برابر نسبت به شاهد افزایش داد. همچنین، استفاده از کلات MGDA با غلظت 4 میلی مول، به ترتیب نسبت کروم شاخسار را  08/3، 73/3، 23/3 و 33/2 برابر و در کلات EDDS، به ترتیب 52/2، 97/4، 49/3 و 5/5  برابر نسبت به شاهد افزایش داد. اثر سطوح غلظت کروم خاک و همچنین غلظت کلات ها بر زیست توده و خصوصیات رویشی ریشه و شاخسار کاهشی بود، اما کلات  EDDSموجب افزایش قطر بوته شد. جمع بندی نتایج حاصل از بررسی شاخصه های زیستی BCF و TF نشان داد گیاه وتیور توانمندی خاصی در پالایش خاک های آلوده به کروم 6 ظرفیتی دارد و کلات EDDS با غلظت 4 میلی مول در کیلوگرم خاک، سبب تشدید جذب کروم به خصوص در ریشه و افزایش انتقال آن به شاخسار گیاه وتیور می شود. لذا، این ترکیب به عنوان یک کلات زیست تخریب پذیر مناسب در افزایش بازده تثبیت زیستی وتیور در خاک های آلوده به کرومات معرفی می شود.