پیش بینی روند تغییرات دما و بارش در دوره آتی و تاثیر آن بر بیابان زایی

تغییر اقلیم، به عنوان یکی از مهم ترین مشکلات اکولوژیکی قرن 21، از عوامل موثر بر بیابان زایی است و باعث اثرات متعدد بر اکوسیستم های گوناگون می شود. با توجه به اهمیت این پدیده، در این پژوهش اثرات تغییر اقلیم بر بیابان زایی در شهرستان بافت استان کرمان با استفاده از مدل HadCM3، تحت سه سناریوی A1B، A2 و B1 مورد بررسی قرار گرفت. جهت بررسی تغییرات اقلیمی از آمار ایستگاه سینوپتیک بافت طی دوره 2010-1989 استفاده شد. پس از جمع آوری داده ها و اطلاعات، نسبت به آزمون همگنی و اصلاح داده ها اقدام شد. برای دقت تجزیه مکانی و زمانی مورد نیاز از روش ریزمقیاس LARS-WG در سه گام واسنجی، صحت سنجی و تولید داده های هواشناسی استفاده شد. بررسی تغییرات دمایی در فصل های مختلف دوره های مطالعاتی 2030-2011، 2065-2046 و 2099-2080 نشان داد که در تمام فصل ها در منطقه افزایش دما اتفاق افتاده است؛ به طوری که بیش ترین افزایش دمای متوسط روزانه طی دوره های مطالعاتی به ترتیب مربوط به سناریوهای A2 در فصل پاییز، A2 در فصل بهار و A2 در فصل تابستان است. مقایسه تغییرات فصلی دما در آینده نیز نشان از افزایش دما در تمام فصل ها، به ویژه بهار و تابستان دارد. هم چنین، بیش ترین بارندگی در دوره 2030-2011 به ترتیب مربوط به ماه های فوریه در سناریوی A1B، مارس در سناریوی A2، ژانویه در سناریوی A1B و فوریه در سناریوی A2 است و فقط در ماه ژوییه و دسامبر کاهش بارندگی در هر سه سناریو صورت گرفته است. در دوره 2065-2046 بیش ترین افزایش بارندگی به ترتیب مربوط به ماه های ژانویه و فوریه در سناریوی A1B، مارس در سناریوی B1 و ژانویه در سناریو A2 است و کم بارش ترین ماه نسبت به دوره پایه، دسامبر است. در دوره 2099-2080 نیز به ترتیب بیش ترین افزایش بارندگی مربوط به ماه های مارس در سناریوی A1B و سناریوی B1 و ژانویه در سناریوی A2 و کم بارش ترین ماه نسبت به دوره پایه، دسامبر است. با افزایش دما و کاهش بارندگی، منطقه بیش تر به سمت خشک سالی می رود و زمینه برای بیابان زایی در آینده فراهم می شود.