عوامل موثر بر تغییر کارآفرینی ترکیبی به کارآفرینی تمام وقت با تاکید بر نقش تئوری یادگیری تجربی

هدف این مقاله بررسی عواملی است که یک کار آفرین به طور همزمان هم کسب و کار خود را اداره می کند و هم برای دریافت دستمزد برای دیگران کار می کند ترغیب شود کار برای دیگران را رها کند و فقط به اداره و توسعه کسب وکار خود بپردازد. در این تحقیق 4 عامل ترس از شکست، خطر درک شده، توسعه صلاحیت کارآفرینی و خودکارآمدی مورد بررسی قرار گرفته است که پیش بینی می شود بر تصمیم تغییر تاثیر بگذارد. این مقاله کارآفرینی ترکیبی را به عنوان یک زمینه یادگیری و مسیر موثر برای کارآفرینی تمام وقت معرفی می کند. پژوهش حاضر به روش توصیفی- همبستگی به بررسی این موضوع پرداخته است. جامعه آماری این پژوهش 2300 نفر از کارآفرینان برتر شهر تهران بودند که از فرمول کوکران تعداد 330 نفر از آن‌ها به روش تصادفی ساده مورد بررسی قرار گرفتند. بر اساس نتایج به دست امده بین یادگیری تجربی حاصل از کارآفرینی ترکیبی و احتمال انتقال کارآفرینی ترکیبی به کارآفرین تمام وقت رابطه معنی داری وجود داشت. یادگیری تجربی حاصل از کارآفرینی ترکیبی رویکرد های ترس از شکست،ریسک ادراک شده، توسعه شایستگی کارآفرینی و خودکارآمدی را دنبال می‌کنند و تاثیرات مثبت قابل توجهی در معناسازی، جهت‌دهی و همدلی دارند. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی آن توسط متخصصن و پایایی آن از طریق محسابه آلفای کرون باخ که برای کلیه قسمت ها بیشتر از 70/0 بود مورد تایید قرار گرفت. در این تحقیق برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شده است. ابتدا با استفاده از آمار توصیفی از وضعیت و ویژگی های جمعیت شناختی پاسخگویان با استفاده از نرم افزار SPSS22 آگاهی یافته و در ادامه برای بررسی و آزمون فرضیه ها و بررسی روابط علی متغیرهای موجود در تحقیق از مدل سازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار AMOS22 استفاده شده است.