تحلیل عدم قطعیت مدل های تغییر اقلیم در پیش بینی دمای متوسط ماهانه با استفاده از ابرمکعب لاتین (مطالعه موردی: حوزه آبخیز سد میناب)

ارزیابی اثر تغییر اقلیم در دهه های آینده با هدف برنامه ریزی محیطی و کاهش اثرات آن امری ضروری است. در مطالعات تغییر اقلیم، لحاظ نکردن عدم قطعیت های موجود در مراحل مختلف ارزیابی اثرات، سبب کاهش قطعیت اطمینان به خروجی های نهایی سیستم خواهد شد. این عدم قطعیت ناشی از کارکرد مدل های گردش عمومی، سناریوهای مختلف انتشار و فرآیند ریزمقیاس نمایی است. در این پژوهش، عدم قطعیت تغییرات دمای متوسط ماهانه حوزه آبخیز سد میناب در دو دوره زمانی (2045-2016 و 2075-2046) و بر اساس خروجی پنج مدل اقلیمی (HadGEM2-ES، BNU-ESM، CCSM4، CSIRO-Mk3-6 و MPI-ESM-MR) و سه سناریو RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5 مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور با استفاده از روش Change Factor متغیر دمای متوسط برای دوره های آینده، مقیاس کاهی گردید. جهت بررسی عدم قطعیت مدل ها در سه سناریو و دوره مورد نظر، از روش ابر مکعب لاتین که یک روش نمونه برداری تصادفی طبقه بندی است، استفاده گردید. در برررسی عدم قطعیت دوره ها، در تمامی مدل ها و سناریوها، عدم قطعیت دوره دوم (2046-2075) در برآورد دما بیشتر از دوره اول (2016-2045) است. بدین مفهوم که افزایش طول دوره نسبت به دوره مشاهداتی سبب افزایش خطا در پیش بینی مدل های تغییر اقلیم می گردد. در بررسی مدل ها نیز، کمترین عدم قطعیت مربوط به مدل CSIRO-Mk3-6 در سناریوی RCP2.6 و دوره 2016-2045 و بیشترین عدم قطعیت مربوط به مدل HadGEM2-ES در سناریوو دوره مذکور است.