دوپ کردن قابل کنترل نانوذرات مغناطیسی بر روی نانولوله های پوشش داده شده با سیلیکا و بررسی خصوصیت فوتوکاتالیستی نانوکامپوزیت (Fe3O4/SiO2/ MWCNT)

در این مقاله، نانولوله کربنی عامل دار (MWCNT-COOH) با لایه هایی از پوشش زیست سازگار دی اکسید سیلیسیوم (سیلیکا) پوشش داده شد. این پوشش به دلیل دارا بودن گروه های هیدروکسیل (OH) متعدد در سطح خود، علاوه بر آنکه از تجمع نانولوله ها جلوگیری می کند، قابلیت گیراندازی و پایدار کردن نانوذرات مختلف را به طور یکنواخت و به اندازه دلخواه روی سطح خود دارد. نانولوله پوشیده با سیلیکا (MWCNT/SiO2) با درصد های مختلفی از نانوذرات مگنتیت (Fe3O4) دوپه شد. نسبت های 1، 2 و 3 برابر Fe3O4 به MWCNT/SiO2 به ترتیب S1، S2 و S3 نامیده شدند. نانوکامپوزیت های حاصل (MWCNT/SiO2/Fe3O4) توسط طیف سنجی پراش پرتو ایکس (XRD)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مشخصه یابی شد. خاصیت مغناطیسی نمونه ها با استفاده از مغناطش سنج نمونه ارتعاشی (VSM) بررسی شد که نشان دهنده خاصیت سوپرپارامغناطیس نانوکامپوزیت ها بود. به دلیل دارا بودن خاصیت زیست سازگاری، هر سه نمونه از نانوکامپوزیت تهیه شده به عنوان فوتوکاتالیست های قابل بازیافت (به دلیل دارا بودن خاصیت مغناطیسی) برای حذف رنگ متیلن آبی مورد استفاده قرار گرفتند.