به کارگیری نسبت های مختلف کربن و نیتروژن ورودی به یک سازگان مدار بسته پرورش کپور معمولی (Cyprinus carpio) بدون تعویض آب و بررسی روند تغییرات کیفی آب و تشکیل رشته های زیستی (Bio-Floc)

به کارگیری فناوری سوسپانسیون فعال متکی بر عملکرد رشته‏های زیستی (Bio-Floc)، عملکرد بهتری را در حذف ترکیبات نیتروژن دار در سامانه‏های مداربسته دارد. لذا، در یک طرح آماری کاملا تصادفی شامل سه تیمار با نسبت های مختلف کربن به نیتروژن (C:N) و نسبت های 10، 15 و 20 به مخازن پرورشی ماهی کپور، این عملکرد ارزیابی شد. نتایج نشان داد که افزایش وزن انفرادی در تیمار 10 به طور معنی دار پایین تر از تیمارهای 15 و 20 بود (05/0p<). وزن بچه ماهیان از 70 گرم در تیمارهای 10، 15 و 20 به ترتیب به 8/552، 7/704 و 8/708 گرم رسید. ضریب تبدیل غذایی و مقدار آمونیاک و نیترات در تیمار 10 به طور معنی دار بالاتر از تیمارهای 15 و 20 بود (05/0>p). مقدار آمونیاک در تیمارهای 10، 15 و 20 به ترتیب mg/L 78، 9/29 و 9/29 در پایان آزمایش بود. روند کاهشی pH در همه تیمارها تا پایان آزمایش مشاهده شد و در تیمار 20 کمترین مقدار را نشان داد. با شروع آزمایش یک روند افزایشی در هدایت الکتریکی آب (EC) و تولید فلاک (FV) تا پایان آزمایش دیده شد و در تیمار 20 بیشتر بودند (05/0>p). در پایان آزمایش، مقدار EC به ترتیب در تیمارهای 10، 15 و 20 به ترتیب 50/1327، 83/1419و 83/1419 میلی موس بر سانتیمتر، تولید فلاک به ترتیب mL/L 71، 11/143 و 163، مقدار بیوفلاک به ترتیب mL/L 71، 143 و 163 رسید. نتایج این آزمایش نشان داد که در بکارگیری ملاس برای تنظیم نسبت کربن به نیتروژن، نسبت 20 شرایط بهتری را برای رشد ماهی کپور، شرایط کیفی آب و تولید رشته های زیستی در سامانه بدون تعویض آب ایجاد می کند.