بررسی اثر پارامترهای سرعت چرخش، پیشروی و عمق نفوذ ابزار در اتصال فلز به کامپوزیت توسط فرایند جوش اصطکاکی

در تحقیق پیشرو که به بررسی تجربی اتصال فلز و کامپوزیت به روش اتصال اصطکاکی (FLJ) می پردازد، کامپوزیت الیاف شیشه با ماتریس ترموپلاست پلیمری PA6 با 20% وزنی الیاف چاپد شیشه و آلیاژ آلومینیوم 5052 مورد استفاده قرار گرفته ‏اند و هدف بررسی استحکام نمونه های متصل شده به روش اتصال اصطکاکی روی هم در دو حالت استاتیکی و خستگی و تحقیق در مورد اثر پارامترهای نرخ پیشروی، سرعت دورانی و عمق نفوذ مختلف برای هر نمونه بر خواص مکانیکی می باشد. پس از اتصال نمونه ها و انجام تست های مربوط مشخص شد که اتصال تحت تاثیر هر سه پارامتر قرار می گیرد، به طوریکه در عمق نفوذ کمتر و نرخ پیشروی بیشتر و سرعت دورانی متوسط بالاترین استحکام کششی حاصل شد. به نحوی که هر چه فشار و حرارت در ناحیه اتصال بیشتر می شد، ضخامت کامپوزیت موردنظر در ناحیه سطح مشترک نازک تر شده و باعث کاهش مقاومت اتصال می گردید. شکست اتصالات به دلیل وجود تخلخل و حباب های به وجود آمده در سطح مشترک اتصال بود. اتصالات در تست خستگی استحکام خوبی داشتند، به طوری که شکست 72% آن ها به صورت شکست چقرمه در سازه کامپوزیت بود و نه در محل اتصال بین کامپوزیت و فلز.