ارزیابی آزمایشگاهی خصوصیات مکانیکی روسازی بتن غلتکی با استفاده از روش سطح پاسخ

بتن غلتکی نوعی بتن خشک با اسلامپ صفر است که دارای دو کاربرد اصلی مختلف در سدسازی و روسازی است. با توجه به مزایایی مانند بهره وری هزینه، گرمای هیدراتاسیون کم، دوام و سرعت زیاد اجرا، این بتن به ویژه در ساخت باند فرودگاه ها، سایت های نظامی و نیروگاه های هسته ای ترجیح داده می شود. در این مقاله، چگونگی تاثیر مقدار سیمان، نسبت آب به سیمان (W/C) و نسبت ریزدانه به کل سنگدانه (S/A) بر مشخصات مکانیکی بتن غلتکی روسازی بررسی شده است. نتایج از طریق آزمایش های تجربی و تجزیه و تحلیل روش سطح پاسخ (RSM) به‏دست آمد. بدین منظور، دو مقدار سیمان، سه نسبت آب به سیمان و سه نسبت ریزدانه به کل سنگدانه در نظر گرفته شد و تاثیر این پارامترها بر کارایی، مدول الاستیسیته و مقاومت های فشاری، خمشی و کششی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که موثرترین راه برای افزایش کارایی (کاهش زمان وی بی)، افزایش نسبت آب به سیمان است. همچنین، مقدار سیمان و نسبت آب به سیمان رابطه ی معکوس با زمان وی بی داشتند. در حالی که نسبت ریزدانه به کل سنگدانه به طور مستقیم بر آن تاثیر می گذارد. مقدار سیمان بیشترین تاثیر را در مقاومت فشاری داشت و افزایش نسبت آب به سیمان نیز به دلیل افزایش میزان تراکم پذیری باعت افزایش مقاومت فشاری گردید. بر مبنای نتایج، مشخص گردید که مدول الاستیسیته تابعی از میزان مصالح سنگی درشت دانه است. از دیگر نتایج، تاثیر مقدار سیمان و اولین مقاومت در برابر ترک خوردگی خمیرسیمان بر مقاومت خمشی بود. در حالی که در مقاومت کششی، نسبت ریزدانه به کل سنگدانه بیشترین تاثیر را داشت.