افزایش زیست کانی سازی سلول های بنیادی و جذب پروتئین های ماتریکس خارج سلولی روی سطح داربست زیست فعال تقویت شده با نانولوله های کربنی چنددیواره کربوکسیل دار

مهندسی بافت، با ارایه داربست هایی با قابلیت تحریک استخوان سازی، بستری مناسب را برای بازسازی و ترمیم بافت های استخوانی آسیب دیده فراهم می کند. در این مطالعه، داربست های پلی کاپرولاکتون (داربست A)، پلی کاپرولاکتون/کراتین (داربست B) و پلی کاپرولاکتون/کراتین تقویت شده با نانولوله های کربنی چنددیواره کربوکسیل دار (COOH-MWCNT) (داربست C)، به روش الکتروریسی، ساخته و تمایز استیوژنیک (Osteogenic) سریع سلول های بنیادی مزانشیمی و زیست کانی سازی در داربست ها بررسی شد. زیست فعالی داربست ها، با طیف سنجی پراش انرژی پرتو ایکس (EDS) و پلاسمای جفت شده القایی-طیف سنجی نشر نوری (ICP-OES) و جذب پروتیین های ماتریکس خارج سلولی، با کیت سنجش پروتیین BCA ارزیابی شد. همچنین، تاثیر COOH-MWCNT بر رسوب کلسیم در روی سطح داربست ها در دو مقطع زمانی 7 و 14 روز، بررسی شد. شکل گیری لایه هیدروکسی آپاتیت روی سطح داربست C، قابلیت استخوان زایی و زیست فعالی عالی داربست را نشان داد. میزان جذب پروتیین روی سطح داربست های B و C، به ترتیب، 32 و 43 میکروگرم بر میلی متر مکعب اندازه گیری شد که نشانه رشد و تکثیربیشتر سلول های مزانشیمی در داربست C نسبت به داربست B بود. همچنین، رسوب  بالا کلسیم روی سطح داربست C  ، تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی (Mesenchymal stem cells differentiate)  به سلول های استخوانی را در داربست نشان داد. نتایج این پژوهش نشان داد که داربست پلی کاپرولاکتون/کراتین تقویت شده با COOH-MWCNT، دارای زیست فعالی و آب دوستی عالی و تمایز استیوژنیک سلول های بنیادی مزانشیمی بوده و می تواند گزینه مناسبی برای کاربرد در مهندسی بافت استخوان باشد.