نقش آموزش ترغیبی و کمال گرایی در خود نظم جویی تحصیلی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش آموزش ترغیبی و کمال گرایی در خود نظم جویی تحصیلی دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل 1500 نفر دانش آموز دختر و پسر متوسطه دوم شهر مهرستان (سیستان و بلوچستان) در سال تحصیلی 1399-1398 بودند؛ که تعداد 303 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسش نامه 44 سوالی آموزش ترغیبی آموس، پورکی و توبیاس (2004)، مقیاس 30 سوالی کمال گرایی چندبعدی بشارت (1386) و پرسشنامه 19 سوالی خود نظم جویی تحصیلی بوفارد و همکاران (1995) بود. جهت تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد تمامی ضرایب همبستگی محاسبه شده بین آموزش ترغیبی و مولفه های آن (ملاحظه، تعهد، هماهنگی، مهارت و انتظار)، کمال گرایی و مولفه های آن (کمال گرایی خویشتن مدار، کمال گرایی دیگر مدار و کمال گرایی جامعه مدار) با خودنظم جویی تحصیلی در سطح آلفای 01/0 مثبت و معنی دار می باشند. به طور کلی نتایج نشان داد آموزش ترغیبی و کمال گرایی بر خودنظم جویی دانش آموزان تاثیرگذار خواهد بود و می-تواند موجب برنامه ریزی، قابلیت اعتماد، توجه متمرکز، دوراندیشی، خودنظارتی، کامرواسازی معوق و گرایش به موفقیت با حل مسئله فعال دانش آموزان شود.