بررسی اثر متقابل ژنوتیپ × محیط برای پایداری عملکرد دانه گلرنگ از طریق روش GGE بای پلات

گلرنگ به عنوان گیاهی متحمل به شوری و خشکی و سازگار با شرایط آب و هوایی ایران دارای اهمیت ویژه ای می باشد. آزمایش های ناحیه ای ارقام جدید نقش مهمی در برنامه های اصلاحی گیاهان زراعی جهت جستجوی ارقام با عملکرد و پایداری بالا ایفا می کنند. در این مطالعه 15 رقم و لاین اصلاح شده گلرنگ همراه با رقم محلی اصفهان و رقم سینا به عنوان شاهد در منطقه گرمسیر گچساران در شرایط دیم به مدت سه سال زراعی (86-1384) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار از نظر پایداری عملکرد دانه مورد ارزیابی قرار گرفتند. بر اساس نتایج تجزیه واریانس مرکب، اثر اصلی محیط و ژنوتیپ در سطح احتمال یک درصد و اثر متقابل ژنوتیپ و محیط در سطح احتمال پنج درصد روی پایداری عملکرد دانه گلرنگ معنی دار گردیدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که 2/45 درصد از کل تغییرات، مربوط به اثر محیط و 26 درصد متعلق به اثر ژنوتیپ و اثر متقابل ژنوتیپ × محیط بود. دو مولفه اصلی اول و دوم اکثر (4/92 درصد) تغییرات موجود را توجیه نمودند. ژنوتیپ های سینا، Syrian، Cyprus Bergon و Cw-4440 کم ترین فاصله را از ژنوتیپ ایده آل داشتند و بنابراین برترین ژنوتیپ ها بودند و ژنوتیپ هایEsfahan ، Cw-74 و Hartman با بیش ترین فاصله از ژنوتیپ ایده آل نامطلوب ترین ژنوتیپ ها محسوب شدند.