اثر کم آبیاری و هیومیک اسید بر رشد، عملکرد و پوسیدگی گلگاه در گوجه فرنگی گلخانه ای

به منظور بررسی تاثیر هیومیک اسید بر خصوصیات رشدی گوجه فرنگی در شرایط کم آبیاری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی و با سه تکرار به اجرا در آمد. تیمارها شامل شاهد، آبیاری در حد ظرفیت مزرعه (FC)، آبیاری به صورت آبیاری به صورت دوسوم ظرفیت مزرعه (2/3 FC) و نصف ظرفیت مزرعه (1/2 FC) و سه سطح هیومیک اسید (صفر، 1000 و 2000 میلی گرم بر لیتر به صورت کودآبیاری) اعمال گردید. نتایج نشان داد شاخص کلروفیل، محتوای نسبی آب برگ، وزن تر شاخساره، وزن تر و خشک ریشه، فتوسنتز، تعداد کل میوه و وزن تر میوه با کاهش آبیاری کاهش یافت. میزان نشت یونی، قند میوه و درصد پوسیدگی میوه با تیمار کم آبیاری افزایش معنی داری نسبت به شاهد نشان داد. کم ترین کاهش وزن تر شاخساره در تیمار ppm2000× 2/3FC هیومیک اسید  به میزان 10 درصد نسبت به شاهد دیده شد. وزن تر ریشه در تیمار ppm2000 هیومیک اسید نسبت به شاهد در تمام سطوح آبیاری کاهش یافت و وزن خشک ریشه بدون استفاده از هیومیک اسید در هر دو تیمار آبیاری کاهش یافت. وزن تر میوه در 1/2FC و ppm2000 هیومیک اسید کاهش یافت و وزن خشک میوه در تیمار 1/2FC و کلیه سطوح هیومیک اسید کاهش یافت. محتوای نسبی آب برگ با کاهش آبیاری در کلیه تیمارهای هیومیک اسید نسبت به FC کاهش و نشت یونی افزایش داشت. تعداد میوه سبز در تیمار 1/2FC و صفر و ppm2000 هیومیک اسید کاهش یافت. تعداد میوه با عارضه پوسیدگی گلگاه در تیمار 1/2FC در کلیه غلظت های هیومیک اسید افزایش یافت و در سایر تیمارها کم تر بود.