اثر سطوح مختلف پری بیوتیک گالاکتوالیگوساکارید بر عملکرد رشد، بازماندگی و برخی شاخص های بیوشیمیایی خون بچه ماهی بنی (Mesopotamichthys sharpeyi)

در این مطالعه اثر سطوح مختلف پری بیوتیک گالاکتوالیگوساکارید بر عملکرد رشد، بازماندگی و برخی شاخص های بیوشیمیایی خون ماهی بنی مورد ارزیابی قرار گرفت. به این منظور تعداد 240 قطعه ماهی بنی با میانگین وزن1/0 ±11/12در 4 تیمار با 3 تکرار شامل شاهد: تغذیه شده با جیره پایه، تیمار 1: حاوی ده گرم پری بیوتیک، تیمار 2: بیست گرم پری بیوتیک، تیمار 3: سی گرم پری بیوتیک در کیلوگرم غذا به مدت 56 روز تغذیه شدند. نتایج نشان داد که وزن نهایی ماهیان در تیمار 2 به صورت معنی داری نسبت گروه شاهد و سایر تیمارها افزایش داشت (05/0P<). ضریب تبدیل غذایی نیز در تیمارهای حاوی پری بیوتیک به صورت معنی داری نسبت به سایر گروه شاهد کاهش یافت (05/0P<). مقدار کارایی پروتیین در تمامی تیمارهای پری بیوتیک نسبت به گروه شاهد افزایش پیدا کرد(05/0P<). میزان پروتیین لاشه در تیمارهای 1 و 2 به طور معنی داری نسبت به گروه شاهد بیشتر بود (05/0P<). همچنین میزان چربی لاشه در تیمار 2 به طور معنی داری نسبت به گروه شاهد کمتر بود (05/0P<). میزان پروتیین، آلبومین و گلوبولین پلاسما در تیمارهای حاوی پری بیوتیک نسبت به گروه شاهد افزایش داشت (05/0P<). از طرفی میزان گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید و LDL در تیمار 2 به صورت معنی داری نسبت به گروه شاهد کاهش پیدا نمود (05/0P<). در حالی که میزان HDL افزایش پیدا کرد (05/0P<). نتایج این تحقیق نشان داد استفاده از گالاکتوالیگوساکارید تا سطح 20 گرم در کیلوگرم غذا منجر به بهبود شاخص های مورد سنجش می گردد.