تاثیر زندان بر تکرار جرم زنان

این مقاله باهدف تبیین تاثیر زندان بر تکرار جرم زنان و تکرار جرم مدد جویان آزاد شده؛ با بهره گیری از تیوری های جامعه شناسی و آسیب های اجتماعی نظیر آنومی، برچسب زنی، خرده فرهنگ بزهکاری، معاشرت ترجیحی؛ به بررسی علل و عوامل تکرار جرم زنان، به عنوان یک مسیله اجتماعی مهم در جامعه پرداخته و بر ارایه راه های کاهش تکرار جرم مددجویان آزاد شده تمرکز می نماید. پرسش اصلی این پژوهش عبارتست از این که چه عواملی بر تکرار جرم و بازگشت مجدد زنان به زندان موثر است. روش مطالعه ی این پژوهش به شیوه پیمایشی وبا استفاده از ابزارهای پرسش نامه محقق ساخته توام با مشاهده و مصاحبه می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه زندانیان زندان رجایی شهر در سال 1390 می باشد. نمونه آماری 200 نفر از زندانیان سابقه دار مرد و زن -در دو گروه شاهد و تجربی- بوده که به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده انجام گرفته است. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و آزمون های پیرسون، کای سکویر (خی 2) و با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته های تحقیق حاضر نشان می دهد که بین عوامل فردی از قبیل سن، تحصیلات،... و بازگشت مجدد به زندان رابطه وجود دارد، همچنین آزمون های آماری معتبر گویای این موضوع است که بین میزان عدم پذیرش در خانواده و محیط اجتماعی رابطه معکوس وجود دارد. به عبارتی هرچه میزان پذیرش زندانی از سوی خانواده و محیط اجتماعی پس از آزادی کمتر باشد امکان بازگشت مجدد بیشتر خواهد بود.