نقش میانجی تعلل ورزی تحصیلی در ارتباط ابعاد کمال گرایی با فرسودگی تحصیلی

فرسودگی تحصیلی ازجمله موانعی است که سبب می شود دانشجویان نتوانند توانمندی های خود را در محیط دانشگاهی رشد و پرورش دهند. کمال گرایی و تعلل ورزی تحصیلی می توانند شکل گیری و تداوم فرسودگی تحصیلی دخیل باشند. قابل ذکر است که کمال گرایی خود دارای ابعاد سازگارانه و ناسازگارانه است. به نظر می رسد این ابعاد، همبستگی هایی متفاوتی با فرسودگی تحصیلی به صورت مستقیم و نیز غیرمستقیم -از طریق نقش میانجی تعلل ورزی تحصیلی- داشته باشند. پژوهش حاضر درصدد است نقش میانجی تعلل ورزی تحصیلی را در ارتباط بین کمال گرایی و فرسودگی تحصیلی موردمطالعه قرار دهد.

طرح این تحقیق از نوع توصیفی-همبستگی بوده و با توجه به هدف آن، از نوع بنیادی است. از میان دانشجویان دانشگاه تبریز در سال تحصیلی 98 - 97 تعداد 375 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب و وارد مطالعه شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تجدید نظر شده کمال گرایی (APS-R)، مقیاس تعلل ورزی تحصیلی (PASS) و پرسشنامه فرسودگی تحصیلی مسلش (MBI) بودند.

بر اساس یافته های این پژوهش، کمال گرایی در ابعاد سازگارانه و ناسازگارانه قادر است با میانجیگری تعلل ورزی تحصیلی، تغییرات فرسودگی تحصیلی را تبیین نماید. به گونه ای که کمال گرایی ناسازگارانه ارتباط مثبت غیرمستقیم و کمال گرایی سازگارانه ارتباط منفی غیرمستقیم از طریق تعلل ورزی تحصیلی با فرسودگی تحصیلی دارند. حال آنکه ارتباط ضعیف تری بین کمال گرایی سازگارانه با فرسودگی تحصیلی از طریق نقش میانجی تعلل ورزی تحصیلی وجود دارد.

 با توجه به نقش ابعاد کمال گرایی و تعلل ورزی تحصیلی، می توان برنامه های مداخله ای و آموزشی در راستای ارتقاء مهارت های آموزشی و کاهش فرسودگی تحصیلی دانشجویان طراحی و اجرا نمود.