ارزیابی مکانی متغیرهای کیفی منابع آب زیرزمینی با هدف کاربرد آن در کشاورزی و شرب (مطالعه موردی: دشت مه‏ولات-فیض آباد)

شناخت و بهره‏برداری بهینه از منابع آب زیرزمینی اهمیت ویژه‏ای دارد. کیفیت آب شامل ویژگی‏های شیمیایی، فیزیکی و بیولوژیکی آن است. تعیین کاربری آب عمدتا بر اساس ویژگی های شیمیایی آن صورت می‏گیرد. در این پژوهش، کیفیت آب زیرزمینی با اتکا بر ویژگی های شیمیایی آن بررسی شد. به‏این‏منظور با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی و با روش زمین‏آماری کریجینگ معمولی، پهنه‏بندی کیفی آب زیرزمینی برای دو نوع کاربری کشاورزی و شرب صورت پذیرفت. با هدف ارزیابی مکانی این روش، از داده‏های کیفیت آب زیرزمینی در دشت مه‏ولات-فیض‏آباد واقع در استان خراسان رضوی استفاده شد. نتایج برآورد پارامترهای نسبت جذب سدیم (SAR)، اسیدیته (pH)، شاخص نفوذپذیری آب (PI) و هدایت الکتریکی (EC) که پارامترهای  تاثیرگذار بر ارزیابی آب آبیاری هستند، مبین آن است که آب منطقه برای کشاورزی قابل استفاده است، اما در نظر گرفتن ملاحظات هر گروه از پارامترهای موثر بر ارزیابی آب کشاورزی ضروری است. هم چنین، بررسی قابلیت آب شرب با استفاده از استانداردهای کیفیت آب ارایه شده توسط سازمان بهداشت جهانی نشان داد که EC و مقدار شاخص کل مواد جامد حل شده (TDS) در بازه مطلوب قرار ندارد. بنابراین، باوجود این که سایر پارامترهای کیفی برای استفاده شرب در بازه مجاز قرار گرفتند، آب محدوده برای استفاده شرب پیشنهاد نمی‏شود.